Videosyntezy 3
Wernisaż: 4.10. 2024, g. 18.00
4.10. – 3.11.2024
Galeria Ring (Rynek 12)
wstęp wolny
Wystawa w ramach Festiwalu Form Audiowizualnych Intermediale 2024
Wystawa Videosyntezy jest unikalną prezentacją twórczości artystów wykorzystujących analogowe i modułowe systemy tworzenia sztuki wideo. Jest to również próba ukazania współczesnych trendów i tradycji stojących za tą dziedziną sztuki wideo. Na multimedialnej ekspozycji zobaczymy różnorodne przykłady twórczości współczesnych artystów audiowizualnych, korzystających z analogowych i hybrydowych narzędzi kreacji obrazu, na pograniczu różnych technologii, z Polski i ze świata.
Fotorelacja z wernisażu
Pierwsza edycja wystawy Videosyntezy, która prezentowała ponad 80 prac, 22 artystów z Polski, USA, Włoch, Argentyny, Islandii i Niemiec, odbyła się w 2020 r. w ramach Festiwalu Form Audiowizualnych Intermediale – wyjątkowego przeglądu szeroko rozumianej sztuki audiowizualnej, dzięki któremu rok rocznie Legnica staje się areną prezentacji eksperymentalnego wideo, ilustrowanego muzyką elektroniczną i elektroakustyczną.
Festiwal Intermediale sięga w te rejony twórczości artystycznej, gdzie to co widzialne i słyszalne staje się niemożliwe do oddzielenia. Obraz i dźwięk współistnieją ze sobą w rozmaitych gatunkach sztuki. Tradycyjny teatr, film i sztuki plastyczne opierają się jednak na suplementarnej roli muzyki, a muzyka i literatura są niekiedy dopełniane obrazem, jako ilustracją. W miarę rozwoju nowych technologii rejestracji i przetwarzania obrazu i dźwięku powstała szeroko rozumiana sztuka audiowizualna – obszar, w którym brzmienia, szumy, głosy i obrazy występują we wzajemnie dopełniających się relacjach. Podstawową dziedziną występowania tego typu połączeń jest eksperymentalne wideo oraz muzyka elektroniczna i elektroakustyczna.
Wystawa jest wspólną inicjatywą organizatorów Intermediale – Stowarzyszenia Wspierania Inicjatyw Artystycznych i Kulturalnych NETCETERA i Galerii Sztuki w Legnicy.
Filip Wierzbicki-Nowak
Mity Współczesności
Wernisaż: 27.09. 2024, g. 18.00
27.09. – 27.10.2024
Galeria Sztuki (pl. Katedralny 1)
wstęp wolny
Proces artystyczny często wiąże się z potrzebą refleksji i reakcji na otaczającą rzeczywistość. Może być metaforą teraźniejszości opartą na fascynacji tym, czego nie rozumiemy, co nas przeraża, a jednocześnie przyciąga naszą uwagę. Odwołując się do motywów egzystencji człowieka i bogactwa otaczającej go natury, zacząłem badać ich wzajemne współzależności – nieprzewidywalne, tajemnicze i zagadkowe. Obszarem poszerzania własnej świadomości artystycznej stała się dla mnie duchowa podróż w głąb mitologii. Zdaję sobie sprawę, że moje zainteresowanie tą problematyką jest też wyrazem pewnego kryzysu racjonalnej wiedzy o otaczającej nas rzeczywistości. Jednocześnie właśnie w mitach upatruję możliwości przekazywania uniwersalnych pytań o kondycję współczesnego świata.
Fotorelacja z wernisażu
W pracach z cyklu „Mitologie” za pomocą metafory usiłowałem pokazać, jak można wykorzystać wiedzę z mitów i odnieść ją do współczesnych problemów. Tytułu cyklu nie należy traktować dosłownie, lecz raczej jako pretekst do własnych rozważań. Mit posłużył mi jako symbol ludzkiej potrzeby objaśniania świata opartego na hierarchii praw i wartości. Z uwagi na obszar kulturowy, w którym funkcjonuję, skupiłem się na mitologii słowiańskiej, której bogactwo jest często pomijane. W miarę zagłębiania się w literaturę tematu zacząłem dostrzegać uniwersalne podobieństwa i odniesienia do tych samych problemów w opowieściach z różnych kręgów kulturowych. Zależało mi, by obrazy to odzwierciedlały. Poprzez kontrastową grę kolorów próbowałem nie tyle odtworzyć określone wątki z mitologii, co za ich pomocą stworzyć alternatywne, własne wyjaśnienia, odnoszące się do całej współczesnej cywilizacji.
Wystawa „Mity Współczesności” jest uporządkowaniem myśli w procesie twórczym – zawarta w pracach symbolika odnosi się do życia i przemian zachodzących we współczesnym świecie. Jest nawarstwioną i nieustanną wędrówką w głąb naszej wyobraźni.
Filip Wierzbicki-Nowak
Filip Wierzbicki-Nowak – ur. w 1985 r. w Poznaniu. Pracuje w różnych technikach takich jak: malarstwo, rysunek, grafika artystyczna, instalacja, obiekty site-specific. Studia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu ukończył w 2012 roku, w pracowni prof. Dominika Lejmana. Obecnie pełni funkcję adiunkta w VIII Pracowni Rysunku na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Jego prace były prezentowane na wystawach w Anglii, Belgii, Irlandii, Niemczech, Holandii, Hiszpanii, Korei Południowej, Japonii i wielu innych.
Co ja widzę
wernisaż: 27 września, godz. 17.00
wystawa: 27.09. – 27.10.24
miejsce: Otwarta Pracownia Sztuki, ul. Chojnowska 19, Legnica
Co ja widzę to projekt społeczny z Charkowa wspierający dzieci na Ukrainie, który ma pokazać ludziom w Polsce wojnę za wschodnią granicą, przez pryzmat twórczości. To w słowach, sercach i sztuce, a nie w przekazach medialnych, zostają najprawdziwsze ślady dramatycznych wydarzeń. Charków jest jednym z najbardziej zniszczonych miast Ukrainy przez rosyjską agresję militarną. Nieustannie bombardowany przez rosyjskie rakiety próbuje egzystować. Mimo tej tragedii szkoła artystyczna Studio Aza Nizi Maza nadal działa, a dzieci wciąż tworzą. Prace prezentowane na wystawie powstały w pierwszych miesiącach wojny, w metrze, które było schronieniem dla dzieci i jednym z najbezpieczniejszych miejsc w mieście.
Fotorelacja z wernisażu
Studio Aza Nizi Maza powstało w Charkowie w 2012 r. Od początku celem szkoły było uczenie dzieci i dorosłych krytycznego myślenia, swobodnego wyrażania myśli oraz poszerzania granic wyobraźni. To właśnie w atmosferze twórczej wolności i owocnych dyskusji powstają wartościowe obrazy, postacie i fabuły, a uczniowie doskonalą swoje umiejętności techniczne i artystyczne. Studio jest miejscem intensywnych procesów – zarówno tworzenia dzieł sztuki, jak i wymiany intelektualnej i emocjonalnej.
Studio znajduje się w piwnicy budynku mieszkalnego w centrum Charkowa, w pierwszych dniach schronienie znalazło tam kilkadziesiąt osób. Z tej intencji narodził się pierwszy wojenny projekt – artystyczne zajęcia z dziećmi, które kryły się na stacjach metra. W ramach projektu stworzyły kilkanaście monumentalnych prac, które próbowały zrozumieć doświadczenie wojny i były poświęcone prawdziwym bohaterom współczesności – żołnierzom, matkom z dziećmi, pracownikom medycznym i wolontariuszom. Te prace (o wysokości 3,5 metra) umieszczono na kolumnach na stacji „Muzeum Historii”, gdzie znajdują się do dziś. Równolegle z tym projektem wznowiono wykłady online dla dzieci, które wojna rozrzuciła po całym świecie.
KURATORKA WYSTAWY
Olga Lanova – ur. w 1985 r. w Kijowie (Ukraina). Absolwentka studiów w zakresie projektowania wnętrz (Kijów). Od 8 lat wraz z rodziną mieszka w Wrocławiu. Inicjuje i angażuje się w inicjatywy wspierające rodaków. Koordynowała wystawę Azovstal – Miejsce mojej śmierci, miejsce mojego życia w Browarze Mieszczańskim we Wrocławiu (Festiwal Podwodny Wrocław, 2022) oraz w Galerii Centrum Diagnostyczno-Terapeutycznego Medicus w Lubinie, gdzie we współpracy z Galerią Sztuki w Legnicy odbyła się też aukcja dzieł sztuki na rzecz Ukrainy. Wystawa poświęcona była obrońcom Mariupola, przedstawiała fotografie obrońców Azovstalu okiem Dmytro Kozackiego, wykonane tuż przed kapitulacją. Współorganizowała Festiwal Etno Show, Concordia Design, Wrocław oraz Kraków Etno Show, 2022. Zajmuje się projektowaniem animacji (motion design), gier komputerowych i stron internetowych.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego
