ANETA KUBLIK
ZOBACZYĆ NIEWIDOCZNE
26.07. – 30.08.
finisaż: 30.08., godz. 18:00
miejsce: Galeria Ring (Rynek 12)
Malarstwo Anety Kublik wyróżnia się szczególnego rodzaju wrażliwością i przewrotnością w samym użyciu tradycyjnego medium. Prezentowany cykl prac to zbiór pozornie monochromatycznych obrazów, w których główne role grają: gesty pociągnięć pędzla, sama materia malarska, światło – co ciekawe, zewnętrzne – a także wzajemne relacje prac w przestrzeni, w której są wystawiane.
W większości są to poziome obrazy, które w pierwszym odbiorze mogą wydawać się jedynie abstrakcyjnym malarstwem gestu, wykonanym w obficie użytej, tworzącej immersyjne struktury, warstwie farby, przy bliższym i dłuższym kontakcie ujawniają w zdecydowanej większości klasyczne wizerunki roślin i zwierząt, a także szeroką gamę odcieni czerni. Obrazy młodej artystki uwalniają swoją treść poprzez załamanie padającego nań światła i uwidocznienie kształtu położenia farby, a nie dzięki relacji plam koloru.
Prace Kublik mają zatem dwoisty charakter: mogą być traktowane jako pole odkrywania wspomnianych wyobrażeń przyrody i być może podążania za ich symboliką. Mogą też być przyczynkiem do refleksji nad istotą malarstwa i naszego z nim kontaktu, do obserwowania relacji w jakie wchodzimy z przedmiotem sztuki i napięć jakie obrazy, jako powierzchnie-obiekty budują między sobą w polu prezentacji. Jedna droga drugiej nie wyklucza, jedna drugą uzupełnia.
Wybrane prace:
Na wystawie warto też zwrócić uwagę na fragmenty i mniejsze prace, które przesuwają się w kierunku czystej abstrakcji, w których znaleźć można odniesienia do myśli Clementa Greenberga, by sztuka i malarstwo zostało uwolnione od obrazów świata i pracowało nad swoim własnym obrazem. Artystka sugeruje taką możliwość, jednakże przedstawienia są dominujące. W rozmowie zapowiada zakończenie prezentowanego cyklu, zatem ciekawe, w którą stronę podążą jej działania. Czy nieodnoszące się do świata zewnętrznego, niedookreślone fragmenty i pomniejsze prace są czegoś zapowiedzą? A może balansowanie pomiędzy opowieścią o malarstwie a ukrytym w niej klasycznym przedstawieniem stanie się i zostanie znakiem rozpoznawczym Kublik. Czas pokaże.
Aneta Kublik – ur. w 1992 r. w Gdańsku. Ukończyła Ogólnokształcącą Szkołę Sztuk Pięknych w Gdyni na specjalizacji ceramiki. W 2018 roku obroniła dyplom magisterski na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku w pracowni profesora Krzysztofa Gliszczyńskiego. Laureatka Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w międzynarodowym konkursie na Najlepsze Dyplomy ASP 2018 oraz zdobywczyni nagrody Grand Prix w 28. Ogólnopolskim Przeglądzie Malarstwa Młodych PROMOCJE 2018. Mieszka i pracuje w Sopocie.
Tekst: GSz na podstawie artykułu dra Daniela Cybulskiego (ASP Gdańsk).
********
Janusz Gałuszka
Kobiety i mężczyźni przed wojną
kurator: Zbigniew Libera
16.08. –29.09.
wernisaż: 5.09., godz. 18:00
miejsce: Galeria Sztuki (pl. Katedralny 1)
Z punktu widzenia znawcy i historyka sztuki Gałuszka to artysta postmodernistyczny, w którego twórczości dostrzegalne są wpływy malarstwa francuskiego: Pierre’a Bonnarda, Henri’ego Matisse’a, fowistów i art deco. Jednak laik oglądający wystawę Kobiety i mężczyźni przed wojną powiedziałby zapewne, że jest to rodzaj malarstwa historycznego, nie tyle w sensie prezentowania scen historycznych, ile z powodu niemal namacalnego związku z pamięcią. Nie tą patetyczną, narodową, ale tą najbardziej osobistą, gdzie historia jest jedynie tłem dla wspomnień.
Dobór wywoływanych z pamięci obrazów-wspomnień również dokonuje się wg osobistego klucza. Znajdujemy tu sceny z Czterech pancernych i psa, ze Stawki większej niż życie, ale też z zupełnie innych bajek: Jaja węża Bergmana, zwyczajnej sytuacji zapamiętanej przez wrażliwego obserwatora dorastającego w Polsce lat 80-tych, czy wreszcie z dawno temu przyśnionego snu…
Gałuszka tworzy malarstwo nieco oniryczne, oparte na kolorze i rozmytej formie. Oglądamy obrazy tak jak pamiętamy sny: jakby zasnute mgłą, niemal pozbawione detali, fragmenty niepamiętanej rankiem narracji, pospiesznie rzucone na płótno plamy koloru niczym szkice malarskie do jakiegoś większego dzieła. Jak trafnie ujął to Wojciech Albański, świat na obrazach Gałuszki jest piękny tak jak świat w Kronice wypadków miłosnych Wajdy, bo oglądamy go „w świetle wspomnienia”.
Warto jednak pamiętać, że ów pośpiech i fragmentaryczność obrazowania to tylko pozory, element kreacji artystycznej autora, jego całkowicie świadomy wybór. Malarstwo Gałuszki prezentuje najwyższy poziom warsztatowego wtajemniczenia. Zwodząc (i uwodząc) odbiorcę pozornym niedbalstwem, pośpiechem i łatwością obrazowania, artysta opiera swoje prace na wyrafinowanej kolorystyce i dogłębnie przemyślanej kompozycji.
Wybrane prace:
Janusz Piotr Gałuszka – ur. 1971. W 1999 roku ukończył Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu pod kierunkiem Józefa Hałasa. Ma na swoim koncie kilkanaście wystaw w kraju i za granicą. Współpracuje także z prestiżową Saatchi Gallery w Londynie. Pochodzi z Sichowa na Dolnym Śląsku; obecnie mieszka i pracuje w Warszawie. Wg jego własnych słów w swojej twórczości zajmuje się głównie badaniem natury przekazu oraz pytaniem, czy sztuka jest sama dla siebie. W swoich obrazach pragnie opisywać piękno i tragizm życia. W sztuce najbardziej interesują go emocje i to one są siłą sprawczą jego twórczości.
