7. Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny ILUZJA
w dniu 18 maja 2018 na wernisażu
7. Ogólnopolskiego Konkursu Fotograficznego ILUZJA ogłoszono wyniki.
A oto lista osób nagrodzonych i wyróżnionych:
Monika Kozłowska- I Nagroda
Bogusz Jan Szulc – II Nagroda
Rafał Donica – III Nagroda
Wyróżnienia:
Krzysztof Flis
Elwira Kruszelnicka
Małgorzata Madej
Katarzyna Tsynkel
GRATULUJEMY!
Monika Kozłowska – I Nagroda
Bogusz Jan Szulc – II Nagroda
Rafał Donica – III Nagroda
Krzysztof Flis – Wyróżnienie
Elwira Kruszelnicka – Wyróżnienie
Małgorzata Madej – Wyróżnienie
Katarzyna Tsynkel
Zdjęcia prac pozostałych uczestników:
Uprzejmie informujemy, że w dniach: 25-27.04.2018 r. odbyły się obrady jury 7. Ogólnopolskiego Konkursu Fotograficznego ILUZJA zorganizowanego w ramach Legnickiego Festiwalu SREBRO 2018.
Jury w składzie: Nina Hobgarska (członek ZPAF), Waldemar Zieliński (członek ZPAF), Krzysztof Saj (członek ZPAF), Dariusz Kawczyński (kurator wystaw Galerii Sztuki w Legnicy) oceniło 392 prac nadesłane przez 129 osób i zakwalifikowało do wystawy 23 osób oraz przyznało nagrodę i wyróżnienia. Zwycięzców Konkursu poznamy podczas wernisażu w dniu 18 maja br. o godz.: 16.00 w Stacja Kultura Galeria Kolei Dolnośląskich, Dworzec Kolejowy, Legnica, ul. Kolejowa 2.
Lista osób zakwalifikowanych do wystawy fotograficznej ILUZJA
Joanna Borowiec, Antonina Bukowska, Rafał Donica, Krzysztof Flis, Piotr Hałasa, Kasper Hein, Agnieszka Jocz, Elżbieta Komarzyńska, Tadeusz Koniarz, Agata Korcz, Monika Kozłowska, Czesław Kramarz, Elwira Kruszelnicka, Małgorzata Madej, Dariusz Madziński, Michał Medyński, Marcin Pacek, Michał Rawski, Monika Skibińska, Marek Stańczyk, Bogusz Jan Szulc, Adrianna Tabaka, Katarzyna Tsynkel.
Dziękujemy wszystkim uczestnikom i serdecznie gratulujemy zwycięzcom.
Już teraz zapraszamy na kolejną, przyszłoroczną edycję konkursu!
Galeria Sztuki w Legnicy
ogłasza konkurs fotograficzny pt.: ILUZJA
w ramach Legnickiego Festiwalu SREBRO 2018
Termin nadsyłania projektów upływa 24 kwietnia 2018 r.
ILUZJA
Nie jest pewne, co było pierwsze: człowiek czy iluzja? Można wyobrazić sobie życie bez człowieka, ale czy bez iluzji? Być może nie byłoby nas, gdyby nie iluzja, ostatecznie jednak, żyjemy z nią w nierozerwalnym splocie jak jing i jang.
Nie sposób obejść się bez niej w codziennej rzeczywistości. Jest powszechnie stosowana i wykorzystywana w przeróżnych celach. Najczęściej jako środek, instrument, metoda, by zaskoczyć, zmanipulować, omamić, oszukać, a w końcu osiągnąć zamierzony efekt, konkretny cel. Niekoniecznie moralnie naganny.
Iluzję można definiować na różne sposoby, lokalizować w różnych porządkach, od fizykalnego i estetycznego po psychospołeczny i polityczny. Chociaż pozornie wywodzi się z neutralnego świata optyki, to w istocie zdaje się być owym ulotnym i ambiwalentnym filtrem, soczewką, witrażem pomiędzy sacrum i profanum, nieuświadamianą przyczyną naszych triumfów i klęsk, źródłem piękna i koszmaru, przyjemności i bólu, prawdy i fałszu, miłości i samotności. Słowem – lekiem na całe zło, lecz często ze skutkami ubocznymi.
Iluzja to paradoks, w którym zjawisko ze swej natury złudne, fałszywe i fikcyjne służy opisywaniu rzeczywistości realnej, uznawanej za jedyną prawdziwą. A przecież już sama możliwość iluzji, stanowi zaproszenie do negacji rzeczywistości, do skorzystania z rzeczywistości alternatywnej. Iluzja stanowi zatem potwierdzenie, jak jesteśmy dwoiści i niejednoznaczni. I że – być może – nie da się zdefiniować człowieka bez pojęcia iluzji, złudnej wyobraźni, przekroczenia rzeczywistości.
Iluzja, substytut spełnionych marzeń, ale zarazem duch sprawczy wszystkiego. Chociaż zwodzi, sprowadza na manowce, to potrafi być też twórcza i kreatywna, bo złudzenia inspirują i inicjują działania, zmuszają do konkretnych czynów. Iluzja to rodzaj atrakcyjnej, często ryzykownej gry i zabawy z innymi lub samym sobą. Rodzaj wyzwania, poszukiwania, zaprzeczenia, prowokacji i niezgody na znaną rzeczywistość. Ale też lekarstwa i ucieczki od niej, żeby z innej perspektywy lepiej zrozumieć świat, „uleczyć duszę” lub tylko zaspokoić zapotrzebowanie na adrenalinę. Zdaje się być wszystkim, chociaż nie jest (?) Bogiem. Z tej nieokiełznanej potrzeby iluzji powstała sztuka, także biżuteria… Bo iluzja to blask, magia, olśnienie, fantazja, to emocje, pamięć i niewyczerpalne źródło opowieści, więc dlaczego nie mielibyśmy jej ulec i tym razem.
